Als manager kan je in allerlei situaties terechtkomen. Rachel Notenboom is actief als interim manager en deelt haar ervaringen. Lees hier het eerste deel van haar column.
“Vind je het erg als ik ons gesprek opneem?” Zwaaiend met haar telefoon, kijkt ze me een beetje zenuwachtig aan.
Verrast door haar vraag, reageer ik: “Nou, eigenlijk liever niet.”
Nu kijkt zij me verrast aan: “Oh?”
Ik: “Ik weet dat het wettelijk mag, maar het voelt vreemd. Het is de eerste keer dat we elkaar spreken. En ik wil graag in een open sfeer met als uitgangspunt vertrouwen met je praten.’’
-stilte-
”Mag ik vragen waarom je ons gesprek wilt opnemen?”
Schouderophalend en haar telefoon wegstoppend: ”Zodat ik beter kan onthouden wat je zegt”.
Ik: “Ok, die snap ik. Als je het -na ons gesprek- nog prettig vindt, kan ik een samenvatting van ons gesprek maken? Ik zal ervoor zorgen dat ik hier aan het einde van ons gesprek op terug kom”
Zij: “Dat is ook goed”
Bovenstaande overkwam me een tijdje terug. Het zette me aan het denken over management en (beeld)opnames.
Het maken van opnames wordt steeds meer onderdeel van ons dagelijks leven. Dus dat iemand een gesprek met je opneemt is helemaal niet zo gek. Waar het mij om gaat is hoe we met elkaar omgaan. En een (beeld)opname brengt een ander element in de onderlinge interactie.
Het open communiceren en vertrouwen hebben in de relatie of onderlinge interactie kun je als blokkerend ervaren als iemand alles opneemt. Tegelijkertijd kan het weigeren van een opname hetzelfde effect hebben bij de ander! Een catch 22.
Mijn “spontane” reactie was, om open te zijn over wat de vraag met mij doet en haar te vragen waarom ze dit wilde. Dat pakte goed uit.
Ik ben benieuwd of jij dit als manager al eens bent tegen gekomen? En hoe je hier mee bent omgegaan?
– Rachel Notenboom –
